zaterdag, december 30, 2006
maandag, december 18, 2006
woensdag, december 13, 2006
Macholine
Afgelopen zondag vierden we sinterklaas bij Johan, Marjan, Celine en Naomi.
Schattige foto's van Macholine met Julia en Celine...
Posted by Gerda at 22:11 2 comments
zaterdag, december 09, 2006
zondag, december 03, 2006
auto pech pech pech
Weer pech, maar nu met de auto.
Er was iets niet goed met onze auto. Hij begon olie te lekken. Verder was het een oud besje, dus het werd zo langzamerhand wel tijd voor een nieuwe. Dat hoef je bij mijn zwager Johan maar een keer te zeggen en hij staat al paraat met allerlei mooie modellen, types, kleuren incl. foto's.
Zo had hij nu ook een mooie auto voor ons gezien in Eelde. Een bronskleurige Ford Mondeo. Dus wij wilden daar vrijdag naar gaan kijken, samen met onze adviseur Johan.
Robin en Julia achterin, Johnny naast me en op naar Pekela waar Marjan op de kinderen zou passen terwijl wij naar die auto gingen kijken.
Op de een of andere manier accepteerde onze oude Ford dat niet. ppfff zomaar ingeruild worden.... BEKIJK HET MAAR!
....en hij bleef letterlijk staan op de kruising bij Nw Pekela. Ik stond op de uitvoegstrook en wilde de rijbaan met tegemoetkomend verkeer oversteken. De auto sloeg af. Dus nog een keer starten een meter vooruit en hij sloeg weer af. We stonden dus met de snuit op de rijbaan met tegemoetkomend verkeer. DOODENG! Elke eerste auto zag ons wel, maar ik was zo bang voor al die auto's die er achter aan kwamen, zouden die ons zien staan? Ze moesten nl. allemaal met een boogje om ons heen. Die kruising zit ook nog eens in een bocht. Het zweet brak me aan alle kanten uit.
Ik stapte uit en gaf pakte de krukken van Johnny. Hij kroop achter het stuur. (dit duurt gevoelsmatig allemaal een paar uur) en ik ging de auto verder duwen de kruising af. Gelukkig kreeg is hulp van de chauffeuse! die achter ons stond. Let wel: er stonden meer auto's maar geen man voelde verder de behoefte om te helpen.
Eindelijk mijn gezinnetje weer gered! 'Veilig' in de berm. Gelukkig kwam Johan ook vrij snel en heeft hij de auto weer gestart en zijn we naar zijn huis gereden.
Wat was er aan de hand; De auto was aan de kook, waarschijnlijk was de ventilator stuk. Ford heeft als veiligheidje dat de auto dan afslaat zodat niet de hele motor naar de mallemootjes is. Maar in dit geval stel ik dat veiligheidje ernstig in twijfel.
Uiteindelijk is het ons dezelfde dag nog gelukt om een nieuwe auto te kopen. De bronskleurige Ford Mondeo. Leren bekleding, airco, boordcomputer, verwarmde stoelen, voorruit en buitenspiegels. Kort om een lekker luxe wagen!
Posted by Gerda at 11:47 1 comments
zaterdag, december 02, 2006
vrijdag, december 01, 2006
pech pech pech
Ik heb de laatste tijd weinig tijd gehad om even te up daten op dit blog. Best jammer, want eigelijk wil ik het heel graag bij houden en veel over Robin en Julia schrijven, er is ook weer veel gebeurd 'ontwikkeling-technisch-gezien'. Maar daar schrijf ik straks meer over. Eerst wil ik vertellen waarom ik zo weinig tijd over houdt om te bloggen;
Op maandag 6 november kwam Johnny thuis uit het ziekenhuis na zijn knie operatie. Alles was voorspoedig verlopen en het was een kwestie van tijd, zodat alles goed kan herstellen.
Maar....
Het begon op woensdagmiddag. Johnny klaagt over zijn zij. Daar heeft hij last van, net als spierpijn. Dus we houden het er op dat dat komt omdat hij Robin een paar keer op getild heeft, van schuin naast zich, boven op het bed. Heel logisch! Maar 's avonds na het eten wordt die pijn steeds erger. Ik ben bezig met het bad ritueel en ik let verder helemaal niet op Johnny. Maar die pijn werd wel steeds heftiger, zo erg dat hij het benauwd krijgt en maar op 1 manier kan zitten zodat hij tenminste nog een beetje lucht binnen krijgt.
Nu beginnen bij mij pas de alarmbellen te rinkelen, dit klopt niet! Ik bel de doktersdienst en breng daarna de kinderen naar bed. Ze bellen terug en delen mee dat ze zo snel mogelijk langs zullen komen. Ik vraag nog naar een tijdsindicatie, ze zeggen: "binnen een half uur, maar als er iets tussen komt kan het ook wel anderhalf uur duren" Bij de gedachte aan dat laatste krijgt Johnny het spontaan nog benauwder en geeft aan dat als het te lang duurt hij een ambulance belt.
Maar binnen een half uur arriveert de doktersdienst. Een jonge dokter komt binnen en onderzoekt Johnny. Hij denkt aan 2 dingen, óf een spier verrekt óf een longembolie. Een spiertje verrekt lijkt me niet zo erg, ja het zal wel vervelend voelen, maar och...maar die longembolie zit me minder lekker. De dokter belt een longarts. Deze maakt duidelijk dat hij/zij via de telefoon ook geen diagnose kan stellen, dus er wordt besloten dat Johnny naar het ziekenhuis moet komen. Maar de vraag is: Hoe?! De dokter denkt hard op en vraagt zich werkelijk ook nog een moment af of Johnny niet in de auto kan. Je denk toch niet dat ik met Johnny -een bijna 2 mtr lange, pas geopereerd aan zijn knie en krom van de pijn aan zijn borstkas- ook maar 1 poging onderneem om hem in de auto te krijgen!!!
Gelukkig werd er een ambulance gebeld. Onder tussen ben ik naar de buurvrouw gerend of zij zolang bij de kinderen wilde blijven totdat mijn ouders er zouden zijn. Mijn ouders belde ik daarna of zij wel wilden oppassen. Gelukkig wilden ze dat ;)
De ambulance was er snel, ik ging er met mijn eigen auto achter aan, zodat ik later zelf terug kon. In het ziekenhuis stond alles op scherp, alle toeters en bellen werden aangesloten, verpleegsters waren met hem bezig en een arts-assistent stond te observeren en te luisteren wat de ambulance verpleegkundige allemaal opnoemde. Er werd bloed geprikt en longfoto's gemaakt. Na anderhalf uur was het duidelijk, Johnny moest blijven. De bloedwaarden waren niet goed, of het een longembolie betrof konden ze niet met duidelijkheid zeggen omdat hij de volgende dag een longscan kreeg. Johnny kreeg wel meteen een hoge dosis bloedverdunners en pijnstilling. Een dag later bleek uit de longscan dat het inderdaad longembolieën waren. Het waren er meerdere kleintjes.
Toen ik er over had gelezen realiseerde ik me pas wat dat inhoudt. Een longembolie kan binnen 24-uur zo groot zijn dat je long afsterft en je er aan dood gaat. In het ziekenhuis zeiden ze ook dat we er mooi optijd bij waren. Kon ook niet anders, want die pijn was niet te negeren. Verder had hij er een beginnende longontsteking bij.
Johnny heeft nog een week in het ziekenhuis gelegen en op 15 november mocht hij weer naar huis. Nu krijgt hij nog 3 maanden lang bloedverdunners en komen ze van de trombose dienst 2x per week bloedprikken. Afhankelijk van die uitslagen krijgt hij weer zijn dosis medicatie voorgeschreven. Het bloed mag nl niet te dun en niet te dik zijn. Na die 3 maanden wordt er onderzocht wat een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn.
Dat Johnny dit er achter aan kreeg was dikke pech, want hij kreeg (zoals iedereen) preventief al een bloedverdunner (clexane). Deze moest hij zichzelf via een injectie toedienen. Thuis heeft hij nog aan Robin laten zien hoe dat ging, dat papa ook een prikje kreeg.
Het was ook extra lastig, want door die longproblemen had hij het meteen benauwd als hij ook maar een 'stap' verzette, daarbij kwam er door die krukken meer druk op zijn borstkas. Nu gaat het weer wat beter. Hij krijgt weer praatjes en heeft af en toe 'verveel' momenten.
Nog anderhalve week en dan mag hij zijn been weer voorzichtig belasten. (nu dus nog helemaal niet) Dan weer langzaam aan beginnen met 1 kruk lopen e.d. Ik kijk er naar uit!
Posted by Gerda at 22:20 0 comments
donderdag, november 23, 2006
zaterdag, november 04, 2006
kort blogje
Even een kort blogje:
Johnny ligt nog steeds in het ziekenhuis en wij slapen ook nog steeds bij mijn ouders. Wel heel gezellig, hoor! Reden is alleen wat minder. Vandaag net gehoord dat hij toch dit weekend nog niet naar huis kan. Dat betekent pas maandag of dinsdag naar huis. Al die tijd blijven wij hier. Maandag breng ik de kinderen voor mijn werk aan naar het kinderdagverblijf en daarna ga ik aan het werk. Na het werk haal ik ze weer op en gaan we hier (ja, dit type ik ook bij mijn ouders)weer naar toe om te eten, zodat ik 's avonds weer op bezoek kan. Wat een mazzel dat het zo geregeld kan worden!
papa en mama (en martijn) Bedankt!
Posted by Gerda at 15:11 1 comments
dinsdag, oktober 31, 2006
de operatie
Morgen wordt Johnny geopereerd. We vallen van het ene in het andere ziekenhuis bezoek.
Best heel spannend;
- hoe zal het gaan
- zal de operatie lukken en het goede effect hebben
- zal johnny niet al te veel pijn hebben
- wanneer zou hij weer naar huis mogen
- hoe reageren de kinderen (ziekenhuisbezoekjes, onrust, veel van huis en daarna papa die alleen maar in bed ligt.
- hoe gaat het reilen en zeilen thuis in m'n eentje.
Vooral dat laatste is echt een probleem voor mij. Uit het werk, eten koken, kinderen in bad doen, afruimen, wasgoed, tassen voor de volgende dag klaarzetten en de volgende dag begint het hele circus weer van voren af aan. En daar zie ik dus ook best tegen op!
Nou ja, het zal allemaal wel weer op z'n pootjes terecht komen, morgen blijf ik samen met Robin en Julia in ieder geval al bij mijn vader en moeder slapen.
Posted by Gerda at 22:35 1 comments
zondag, oktober 29, 2006
amandelen
Nu gaat het weer zo....
met Robin!
De amandelen zijn er vorige week donderdag uitgehaald. Ook zijn er gaatjes in zijn trommelvliezen gemaakt, voor een beter doorluchting van het 'hele geheel' zeg maar :)
Die donderdag (19 okt) ging hij vol enthousiastme naar het ziekenhuis. Een eigen bed, veel speelgoed, een televisie waarop hij zelf mocht regelen wat hij wilde maar wilde zien en ijsjes in het verschiet...voor na de operatie. Maar dat laatste stukje realiseerde hij zich het minst goed.
Hij werd uitgekleed en hij kreeg een ziekenhuis hemdje aan. Daar kwamen de eerste vraagtekens. Toen ook nog een drankje (daar heeft Robin sinds de pre kinkhoest fase, een pest hekel aan) ook niet leuk dus. Van dat drankje werd hij een beetje loom. Zeg maar gerust stoned. Hij werd wat wazig en kreeg een smile. In zijn bed werd hij de gang door gereden naar de operatie kamer. Johnny en ik liepen mee. Hier werd hij toch wel weer een beetje stil van, hij vond het vreemd. Voor de klapdeuren moest ik afscheid van hem nemen (johnny ging mee, dat hadden we zo afgesproken) Dat afscheid nemen was moeilijk. Ik wilde opeens niet meer, hem vooral niet alleen laten, hem niet overleveren aan die mensen die hem pijn gingen doen.
De kusjes en knuffels gingen goed, maar toen hij werd weggereden heb ik heel erg gehuild.....verschrikkelijk. (weten jullie meteen de reden waarom Johnny mee gaat en ik niet)
Robin (nog) niet, die was dapper (en stoned)
Ik ben in de tussentijd naar huis gereden om een stomme reden en weer terug naar mijn ouders huis om iets af te leveren en toen weer naar het ziekenhuis getuft. Ik moest iets doen, ik kon niks doen, maar wachten was ook geen optie, dan zou ik de hele tijd in tranen hebben doorgebracht. Dus dan maar als een kip zonder kop allerlei dingen regelen, die later ook wel kunnen.
Toen ik terug kwam was Robin net weer op de zaal, lekker bij papa op de arm. Toen viel er een last van mijn schouders....hij leefde nog!
Hij huilde verschrikkelijk. Kroop op een gegeven moment nog over de vloer van ellende, omdat hij niet wist waar hij het zoeken moest (letterlijk) Kreeg ijs aangeboden, maar wilde niet. Ging van papa op mama's schoot en weer terug. Gelukkig duurde dit maar een uur. Daarna werd het geleidelijk steeds beter. Zo ging het ook precies met de andere kindjes bij Robin op de zaal. Allemaal kwamen ze huilend binnen en na een tijdje werd het iets beter. Toen het iets beter ging wilde Robin ook wel ijsjes eten, geen drinken. Dat duurde heel lang en daardoor duurde het ook lang voordat we naar huis mochten. Gelukkig was het naar huis gaan een stok achter de deur om hem toch te laten drinken.
Op vrijdag ging het alweer een stuk beter. Eerst wilde hij 's morgens niet drinken, deed weer zeer. Toen ik dreigde (kern van waarheid) dat hij weer naar het ziekenhuis moest als hij niet ging drinken, deed hij het toch en vanaf toen was het helemaal goed. Hij dronk goed en at alweer vast voedse. Op zaterdag en zondag at hij weer normaal. Zo snel kan het dus gaan!
Helaas werd hij zondagnacht weer ziek. Maandag zijn we meteen naar de KNO-arts gegaan en het bleek dat hij oor- en keelontsteking had. Daarvoor kreeg hij een kuur. Vrijdag was dat weer over bleek bij de KNO-arts, maar er zit nog steeds vocht achter zijn trommelvliezen. Helaas is het dus nog niet helemaal over.
Robin ziek.
Posted by Gerda at 20:13 0 comments
dinsdag, oktober 17, 2006
en nog meer foto's
Het zijn allemaal foto's van foto's. Geen topkwaliteit, maar mooi genoeg om weer te gegeven hoe mooi ze waren.Ik heb niet alleen maar foto's gekopieerd, ik heb ook nog foto's besteld. Foto's van ons samen onder andere. Als die er zijn, zal ik die hier ook nog op zetten.
Posted by Gerda at 21:48 0 comments
woensdag, oktober 11, 2006
Alweer ziek!
Robin is sinds zondagavond ziek. Hij werd zondagavond wakker tegen een uur of 10. Hij had 40.7 graden koorts. Veel te hoog. Hij ijlde (zag mieren op het plafond lopen) Dus de dokterspost gebeld.
Reactie: "Ach, koorts mag 3 dagen aanhouden. Zie het maar even aan, als hij nog alert is en goed drinkt is het niet erg. Als u het niet vertrouwd, belt u maar weer" Maar hij heeft kinkhoest en hoest zich af en toe nog te pletter is dat dan geen reden om hem nog even te zien? "nee niet nodig, kinkhoest is alleen gevaarlijk in het begin stadium" Hij heeft zijn oren ook chronisch ontstoken zei de kno-arts, kan dat geen reden zijn van de koorts? "ja maar, als dat het zou zijn kunnen wij daar nu toch niks aan doen, dan moet u morgen even naar uw eigen huisarts"
"U hoeft zich echt geen zorgen te maken, hoor" Geen zorgen te maken? $%@#! Hij is potverdorie al zo vaak ziek! En JA!!! ik maak me wel zorgen om een kind met bijna 41 graden koorts dat ligt te rillen in ons bed en ijlt en al zo vaak ziek is. Fl***er toch op met "u hoeft zich geen zorgen te maken" Noem mij 1 moeder die zich geen zorgen maakt om haar kind dat rilt, ijlt en gloeiend heet aan voelt.
Maar goed dat laatste zei ik er dan weer niet bij....
Ik zeg dan: "nou oke, ik kijk het nog wel even aan"
Deze keer heb ik me misschien ook wel weer vanalles in mijn hoofd gehaald. Niet gek als je bedenkt wat Robin's medisch dossier inmiddels is, vast langer dan die van mij zelf.
Hij was maandag dus ook nog ziek, ik ben 's ochtends thuis gebleven van mijn werk en Johnny 's middags. Dinsdag is hij alweer naar het kinderdagverblijf geweest. Eigenlijk was hij nog steeds niet fit, maar onze werkplicht roept.
##dat is het meest moeilijke aan werkende ouders zijn##
Vandaag was het alweer een heel stuk beter, maar aan het eind van de middag ging het weer wat minder. Hij werd weer een beetje koortsig en wilde zelf al om 18 uur naar bed. Net werd hij zwetend wakker, maar hij heeft geen koorts. Vast eng gedroomd ofzo.
Wel een grappige opmerking nog:
Onder het eten voelde Robin zich niet lekker.
Papa: "wil je even op de bank liggen onder een dekentje naar sesamstraat kijken?"
Robin: "ja heel graag" (klinkt normaal, maar uit de mond van een 2 jarige heel grappig)
Posted by Gerda at 21:06 1 comments
dinsdag, oktober 10, 2006
de "R" en de JSF
Sinds maandag spreekt Robin de 'r' luid en duidelijk uit. Eerst zei hij zijn eigen naam als "wobin" en bijvoorbeeld het woordje "waar" als "waah" en "Dora" als "Dola"
Maar opeens heeft hij door hoe dat met die uitspraak zit. Hij heet nu "rrrobin" en "waarrrr" en "dorrra". Het klinkt zo grrrappig en ook zo groot. Zijn taal wordt al echt. Goed verstaanbaar en zo duidelijk.
Op tv is de Joint Strike Fighter te zien.
Robin: "mama ik wil ook in een vliegtuig"
Ik: "maar dat kan niet hoor in zo'n vliegtuig"
Robin: "Nee?" "Ben ik te klein voor?"
Ik: "ja ook, maar mama kan daar ook niet in"
Robin: "Mama ook te klein voor?" "Papa niet, papa is grrroot"
Robin (er van uitgaande dat dat toch echt met lengte en hiërarchie te maken heeft) "Lulia ook niet in het vliegtuig, Lulia is veel te klein voor"
Posted by Gerda at 19:27 0 comments
donderdag, oktober 05, 2006
"kijk, hiermee moet je....."
"zo moet je dat doen" (en hij doet het met zijn vingers voor)
Dan nog even laten zien hoe je een tekening weer kunt wissen met een magisch tekenbord.... en onder tussen heeft Julia hele andere ideeën.
mmmm lekker zo'n pen.
Posted by Gerda at 23:00 0 comments
Robin doet zijn uiterste best op een mooie tekening
"kijk, 'lulia' zo moet dat" "wil jij ook?"
"alsjebliebt"
"hiermee moet je kleuren"
Posted by Gerda at 22:56 0 comments