goede jaarwisseling

Ik wens iedereen een goede jaarwisseling en een........







...... spetterend nieuwjaar

kerst

Nog wat foto's van de kerstdagen. De kinderen zagen er prachtig uit!
De kerstdagen waren gezellig. Beide dagen heerlijk gegeten.

uitspraken

Gisteren heb ik het blog even door gelezen. Even de verschillende verhalen het hele jaar door weer terug gelezen. LEUK!

Ik ontdekte dat ik de uitspraken van de kinderen ook erg leuk vond om terug te lezen. "oh ja, zo zei hij dat" of "aaaw, ja zo deed zij dat"

Dus hier komen ze:

We rijden de parkeerplaats op. Robin: "gaan we hier landen?"

De woordenschat van Julia:
"Jujija" = hoe kan het ook anders: julia
"Janja" = ranja
En als ze dan ranja wil dan zegt ze: "Jujija janja"

Moep = snoep
titten = zitten
doewen = aanschuiven
deidei = dank je wel
tok = sok
boek = broek
tui = trui
patta = chocoladepasta
molk = chocola
maak = openmaken
jag = hagelslag
taat = staart
ham = eten
hoet = goed
jaal = shawl
noos = neus
oet = voet

En zo heeft ze nog een heleboel woorden zoals poes en aaien, papa en mama, ja en NEE, verschillende lichaamsdelen (buik, oog, mond enz) die ze al helemaal goed uitspreekt. We begrijpen elkaar steeds beter. Zo handig!

winterfoto's

surprise

Dit had ik nodig!




Het gaat even niet zo lekker. Het is druk op m'n werk. Echt druk. Dat komt omdat er veel te veel werk is voor 3 dagen interne begeleiding. We hebben 100 leerlingen op school en daarvoor regel ik de leerlingen zorg in mijn eentje in 3 dagen. Het is niet te doen! Gelukkig zag de directie dit ook in en daarom is er een extra intern begeleider aangetrokken. Zij begint in februari gelukkig al. Maar nu blijf ik dus nog met een heleboel werk zitten. Als alles goed gaat werk ik me daar aardig door heen. Dan doe ik thuis nog een beetje en dan lukt het (omdat ik weet dat het tijdelijk is) Maar er is een einde gekomen aan die flexibiliteit. De veer is geknapt. Het is op! Leeg! Het lukt niet meer.....

Dat komt omdat er veel gebeurd is, het hele jaar door, maar met name ook afgelopen week. Dat was de druppel.
Johnny werd geopereerd dinsdag. Dit ging super goed en hij mocht nog dezelfde dag naar huis. Een dag later ging het alsnog weer mis. Hij kreeg een bloeding en zijn knie stond op knappen. Letterlijk. Het zat vol bloed. Daarom werd hij weer opgenomen. Daarnaast kreeg mijn collega dinsdag een hartaanval. Echt verschrikkelijk! Zo werkt ze nog en is er niks aan de hand (op een grieperig gevoel na...maar das niet zo gek, rond deze tijd van het jaar) Daarna gaat ze thuis op de bank liggen en gebeurd er dit....

Afschuwelijk!

Ze ligt op de intensive care en is hersendood verklaard. Haar lichaam doet het nog. Maar leven zonder aparatuur kan niet. De artsen hebben ook aangegeven dat er geen hoop meer is en dat de familie niets meer hoeft te verwachten. Het ligt aan hen wanneer ze afscheid willen nemen van het levende lichaam van Riet. Zo moeilijk lijkt me dat...
Toen Johnny in het ziekenhuis lag sprak ik de familie dagelijks. Dat vond ik heel fijn. Even horen hoe het met haar ging. Op de dag dat Johnny weer mee naar huis mocht, vroeg haar zoon me of ik even mee wilde naar Riet. Met een grote brok in mijn keel deed ik dat. Ik wilde dat voor haar! Uit respect.
Wouter zei al dat ik niet moest schrikken. Dus ik was voorbereid. Ik vond het vreselijk om haar daar zo te zien liggen. Maar tegelijkertijd vond ik het fijn bij haar te zijn. Haar aan te raken. Ze voelt nog warm. Toen ik kwam schudde haar buik en waren haar ogen open. Even later werd ze rustig, het schudden stopte en haar ogen sloten zich weer. Ik begon wat tegen haar te praten, om haar gerust te stellen, maar eigenlijk mezelf ook. Het voelde gewoon goed om wat tegen haar te zeggen.

Wouter vertelde dat ze medisch gezien niet meer kon reageren, maar dat wanneer hij haar vroeg om in haar hand te knijpen, deed ze dat. Hij vroeg het toen ik er was nogmaals. En waarempel Riet begon wat te trekken met haar vingers. Alsof ze zijn hand wilde pakken. Hoe kan dat? Ik kan me voorstellen dat haar gezin daar een soort hoop van krijgt. Het lijkt een reactie te zijn. Echt bijzonder.

Daarna nam ik afscheid. Ik ben blij dat ik haar heb gezien voordat ze overlijdt.
Haar man en haar zoons staan nu voor een hele moeilijke beslissing, wanneer neem je nu definitief afscheid van een lichaam? Ik heb het erg met ze te doen.

Later bedacht ik me thuis dat ik het voor haar wel heel fijn zou vinden als ze mocht sterven. Haar lichaam vecht. De temperatuur schommelt, die schokken door haar buik, het hoesten.

En om nog even te refereren aan het begin van dit stukje. Pluk de dag! Voor je het weet is het voorbij en ben je jezelf (zoals ik nu doe) voorbij gerend.
Mijn werk van school blijft liggen. Ik was van plan dit in de vakantie te doen, maar dat doe ik niet. Ik zie het na de vakantie wel weer. Ik ga genoegen nemen met wat minder.

kerstsferen

Robin, Julia en Gerda dansen....

http://www.elfyourself.com/?id=1244387153

Deze kreeg ik van Gera doorgemaild. Hij is echt grappig!

Sinterklaas

Vanavond was dan eindelijk het "heerlijk avondje" aangebroken: PAKJESAVOND!
Robin was er al tijden helemaal vol van. Het was ook zo spannend allemaal. Hij zag zwarte pieten buiten lopen (m.n. 's avonds als het donker werd) en hij droomde er over. Bij opa en oma durfde hij plotseling niet meer naar de wc omdat hij iets geels had gezien. Hij dacht een piet. Gisterochtend kwam hij in verwarde toestand uit zijn bed; hij was op zoek naar cadeautjes. Die moesten hier nu ergens staan, dat had sinterklaas gezegd.....In zijn droom waarschijnlijk.
Robin zijn favoriete kledingstuk was zijn Pietenpak:



Hier een collage van ons feestje vanavond:










Enorm verwend dus!

pepernoten bakken

Dit hebben wij vanmiddag gedaan:















En ze waren heerlijk.....

Zijn eerste schooldag...

Robin had er vanmorgen nog steeds zin in. Ook toen we op het schoolplein kwamen en ook toen de bel ging en de kinderen in de rij gingen, was alles prima. Maar de kinderen van zijn groep gingen naar het speellokaal en niet naar de klas. Toen was het mis. Hij wilde niet meer, hij wilde naar het klaslokaal. Er waren ook zoveel kindjes en hun moeders en dan nog de kinderen van groep 3 enzo…. To much! Hij zag het niet meer zitten.

Ik mocht wel even blijven van de juf. Robin wilde niet z’n jas uit en niet z’n tas weg leggen, dus onder enige dwang toch gedaan. Daarna wilde hij op schoot. Dit ook nog even toegestaan en daarna moest hij naast me zitten. Ik heb hem uitgelegd dat ik na de liedjes wegging. En zo heb ik dat ook gedaan. Hij protesteerde nog even toen ik echt wegging. Maar de juf pakte hem naast zich en ze leidde hem af. Ik ging toen maar gewoon weg.
-------------
Het was prima gegaan. Hij was al weer rustig voordat ik weg was zei ze. (uit ervaring weet ik ook dat het zo werkt) Hij heeft ontzettend genoten. En mocht met de juf mee koffie drinken bij de andere meesters en juffen, omdat hij anders zo alleen op het plein zou zijn, met alle kleuters en zonder zijn vertrouwde juf. En toen ze naar huis gingen, was hij nog lang niet klaar met spelen, hij wilde nog in het winkeltje.

Om even voor 12 uur stond ik dus naast al die andere moeders te wachten en toen hij er aan kwam lopen was ik echt zo’n MUTS. Ik kreeg tranen in mijn ogen en alweer een mega brok in mijn keel. Werkelijk! Ik vond hem zo stoer en dapper en zo groot… En toen de juf vertelde hoe hij genoten had, werd het niet echt beter...
We hebben onze eerste dag gehad Robin en ik.

Het was trouwens wel heel leuk om te zien hoe Julia zich manifesteerde thuis. Ze begon te kletsen en genoot enorm van de exclusieve aandacht

spannend

Het is allemaal zo spannend. We hebben net sint maarten achter de rug. Wat overigens weer super leuk was. Alleen had Robin er na de beide buren al genoeg van. We zijn nog een deur verder gegaan en toen weer naar huis. Zijn buit was binnen en het regende.... In dat opzicht lijken Robin en ik totaal niet op elkaar. Ik ging door, al was ik nat tot op het bot, hing mijn lampion er treurig bij door de wind en de regen en kreeg ik koude voeten dat ze aanvoelden als ijsklonten...maar opgeven NO WAY!

Robin en Julia gingen thuis hun buit bekijken en gingen daarna verder met het uitdelen van snoepjes bij de deur. Daar genoten zij met z'n tweeën dan wel weer heel erg van.

Daarnaast komt Sinterklaas weer bijna in het land. Vanmorgen zei hij opeens: Mama vorig jaar was Sinterklaas bij opa en oma in de boot. Dat klopt vorig jaar gingen we naar de intocht in Stadskanaal. Opa was bij Robin en Robin wilde het liefst vlak bij opa blijven. Daarna zei hij: "Ik zag dat sinterklaas op die boot geen bril op had en Sinterklaas heeft toch altijd wel een bril??"

Ik: "eeeh, ja dat kan best, ik zal er eens op letten"

O jee het begint gewoon al, directe vragen over de verschillen in de sinterklazen. Maar waar ik mij het meest over verbaas is dat hij het heeft over deze details in combinatie met vorig jaar.....

-------------------------------------------------------------------------------------


Maar nog meer spannende dingen op stapel. Morgen gaat Robin namelijk voor het eerst naar school. Zijn aller aller aller eerste schooldag in zijn leven. "en ik ben nog niet eens 4!" Wel bijzonder hoor! Mijn kind gaat naar de basisschool *zucht*

Maar hij heeft er zin in. Hij weet wat voor kleren hij aan krijgt en welke tas met welke spullen hij mee krijgt morgen. Hij weet ook dat hij er alleen naar toe gaat en dat ik dus weer weg ga. Met dit laatste was hij minder enthousiast. De rest, al die dingen die er morgen voor het eerst op hem af komen, is totaal onbekend.

Hij weet dat als hij morgen wakker wordt, dat het dan woensdag is. The big day!

Nu ik dit zo type vraag ik me af voor wie dit allemaal spannender is, want ik weet niet hoe hij zal reageren op het feit dat ik morgen echt weg ga, hoe hij gaat reageren als ik hem alleen laat tussen mensen die hij niet zo goed kent. Hoe hij de ochtend door komt zonder mij en zonder zijn vaste leidsters op het kdv. Hoe hij het vindt en of hij volgende week weer net zoveel zin heeft.

Wordt vervolgd.....

mooiste vis van de zee

Robin was vanmorgen aan het tekenen op zijn magisch tekenbord. Prachtige poppetjes en opeens een echte vis. Het was een springvis! En de vis lijkt op de mooiste vis van de zee.
Oordeel zelf:

geocaching

Vandaag gingen we met Gera geocachen. We hebben 't spinnenweb gelopen in Sellingen. www.geocaching.com/seek/cache_details.aspx?wp=GC1533C

Een super leuke cache. We hebben alleen 'de schat' niet gevonden. Wel jammer, maar dat doen we een andere keer. Het werd al vroeg weer schemerig en omdat we niet precies wisten hoelang het nog zou duren voordat we het eindcoördinaat konden vinden, besloten we maar om terug te gaan naar de auto. Eigenlijk vond Robin dat ook geen probleem, hij was nl. bekaf van het lopen.

De vraag bij het spinnetje was:
hoeveel pootjes steek ik op? Dat was meteen een nieuw cijfer voor het eind coördinaat. Robin heeft ons goed geholpen!

Julia was uiteraard ook mee!


Gera zoekt met behulp van het zaklantaarn naar een nummer in een gat in het boomstronkje. Robin helpt en heeft het daarna nog eens gecheckt. Achter op het paaltje zat een spin.

Onder het paaltje met het draad eraan zat ook een kokertje, met een nummer erin. Dit paaltje stond een stukje van het paadje af langs een hek. Als aanwijzing stond erbij: pas op dat je er niet over valt. Zelfs dan is het nog lastig om te vinden, want zo'n paaltje met dat draad lijkt zo doodgewoon. Het valt gewoon niet op. Echt speurwerk dus!

Een echte herfstbos foto:

een giraf in een luier

Julia is helemaal in de poppenmoeder-sfeer. Ze is heel zorgzaam. Nu was er even geen popje in de buurt, maar ze zag wel het aankleedkussen en een luier voor zichzelf liggen. Dus die grist ze van de tafel en ze pakt er een girafje bij.



Ze kan heel lang, uiterst geconcentreerd bezig zijn met dit soort dingen.
Ze doet me ook exact na. Neem nou dat derde fotootje. Als ik haar verschoon til ik haar benen bij haar voeten op (met beide benen in één hand dus.

herfstluchten

De kleuren....