goede jaarwisseling

Ik wens iedereen een goede jaarwisseling en een........







...... spetterend nieuwjaar

kerst

Nog wat foto's van de kerstdagen. De kinderen zagen er prachtig uit!
De kerstdagen waren gezellig. Beide dagen heerlijk gegeten.

uitspraken

Gisteren heb ik het blog even door gelezen. Even de verschillende verhalen het hele jaar door weer terug gelezen. LEUK!

Ik ontdekte dat ik de uitspraken van de kinderen ook erg leuk vond om terug te lezen. "oh ja, zo zei hij dat" of "aaaw, ja zo deed zij dat"

Dus hier komen ze:

We rijden de parkeerplaats op. Robin: "gaan we hier landen?"

De woordenschat van Julia:
"Jujija" = hoe kan het ook anders: julia
"Janja" = ranja
En als ze dan ranja wil dan zegt ze: "Jujija janja"

Moep = snoep
titten = zitten
doewen = aanschuiven
deidei = dank je wel
tok = sok
boek = broek
tui = trui
patta = chocoladepasta
molk = chocola
maak = openmaken
jag = hagelslag
taat = staart
ham = eten
hoet = goed
jaal = shawl
noos = neus
oet = voet

En zo heeft ze nog een heleboel woorden zoals poes en aaien, papa en mama, ja en NEE, verschillende lichaamsdelen (buik, oog, mond enz) die ze al helemaal goed uitspreekt. We begrijpen elkaar steeds beter. Zo handig!

winterfoto's

surprise

Dit had ik nodig!




Het gaat even niet zo lekker. Het is druk op m'n werk. Echt druk. Dat komt omdat er veel te veel werk is voor 3 dagen interne begeleiding. We hebben 100 leerlingen op school en daarvoor regel ik de leerlingen zorg in mijn eentje in 3 dagen. Het is niet te doen! Gelukkig zag de directie dit ook in en daarom is er een extra intern begeleider aangetrokken. Zij begint in februari gelukkig al. Maar nu blijf ik dus nog met een heleboel werk zitten. Als alles goed gaat werk ik me daar aardig door heen. Dan doe ik thuis nog een beetje en dan lukt het (omdat ik weet dat het tijdelijk is) Maar er is een einde gekomen aan die flexibiliteit. De veer is geknapt. Het is op! Leeg! Het lukt niet meer.....

Dat komt omdat er veel gebeurd is, het hele jaar door, maar met name ook afgelopen week. Dat was de druppel.
Johnny werd geopereerd dinsdag. Dit ging super goed en hij mocht nog dezelfde dag naar huis. Een dag later ging het alsnog weer mis. Hij kreeg een bloeding en zijn knie stond op knappen. Letterlijk. Het zat vol bloed. Daarom werd hij weer opgenomen. Daarnaast kreeg mijn collega dinsdag een hartaanval. Echt verschrikkelijk! Zo werkt ze nog en is er niks aan de hand (op een grieperig gevoel na...maar das niet zo gek, rond deze tijd van het jaar) Daarna gaat ze thuis op de bank liggen en gebeurd er dit....

Afschuwelijk!

Ze ligt op de intensive care en is hersendood verklaard. Haar lichaam doet het nog. Maar leven zonder aparatuur kan niet. De artsen hebben ook aangegeven dat er geen hoop meer is en dat de familie niets meer hoeft te verwachten. Het ligt aan hen wanneer ze afscheid willen nemen van het levende lichaam van Riet. Zo moeilijk lijkt me dat...
Toen Johnny in het ziekenhuis lag sprak ik de familie dagelijks. Dat vond ik heel fijn. Even horen hoe het met haar ging. Op de dag dat Johnny weer mee naar huis mocht, vroeg haar zoon me of ik even mee wilde naar Riet. Met een grote brok in mijn keel deed ik dat. Ik wilde dat voor haar! Uit respect.
Wouter zei al dat ik niet moest schrikken. Dus ik was voorbereid. Ik vond het vreselijk om haar daar zo te zien liggen. Maar tegelijkertijd vond ik het fijn bij haar te zijn. Haar aan te raken. Ze voelt nog warm. Toen ik kwam schudde haar buik en waren haar ogen open. Even later werd ze rustig, het schudden stopte en haar ogen sloten zich weer. Ik begon wat tegen haar te praten, om haar gerust te stellen, maar eigenlijk mezelf ook. Het voelde gewoon goed om wat tegen haar te zeggen.

Wouter vertelde dat ze medisch gezien niet meer kon reageren, maar dat wanneer hij haar vroeg om in haar hand te knijpen, deed ze dat. Hij vroeg het toen ik er was nogmaals. En waarempel Riet begon wat te trekken met haar vingers. Alsof ze zijn hand wilde pakken. Hoe kan dat? Ik kan me voorstellen dat haar gezin daar een soort hoop van krijgt. Het lijkt een reactie te zijn. Echt bijzonder.

Daarna nam ik afscheid. Ik ben blij dat ik haar heb gezien voordat ze overlijdt.
Haar man en haar zoons staan nu voor een hele moeilijke beslissing, wanneer neem je nu definitief afscheid van een lichaam? Ik heb het erg met ze te doen.

Later bedacht ik me thuis dat ik het voor haar wel heel fijn zou vinden als ze mocht sterven. Haar lichaam vecht. De temperatuur schommelt, die schokken door haar buik, het hoesten.

En om nog even te refereren aan het begin van dit stukje. Pluk de dag! Voor je het weet is het voorbij en ben je jezelf (zoals ik nu doe) voorbij gerend.
Mijn werk van school blijft liggen. Ik was van plan dit in de vakantie te doen, maar dat doe ik niet. Ik zie het na de vakantie wel weer. Ik ga genoegen nemen met wat minder.

kerstsferen

Robin, Julia en Gerda dansen....

http://www.elfyourself.com/?id=1244387153

Deze kreeg ik van Gera doorgemaild. Hij is echt grappig!

Sinterklaas

Vanavond was dan eindelijk het "heerlijk avondje" aangebroken: PAKJESAVOND!
Robin was er al tijden helemaal vol van. Het was ook zo spannend allemaal. Hij zag zwarte pieten buiten lopen (m.n. 's avonds als het donker werd) en hij droomde er over. Bij opa en oma durfde hij plotseling niet meer naar de wc omdat hij iets geels had gezien. Hij dacht een piet. Gisterochtend kwam hij in verwarde toestand uit zijn bed; hij was op zoek naar cadeautjes. Die moesten hier nu ergens staan, dat had sinterklaas gezegd.....In zijn droom waarschijnlijk.
Robin zijn favoriete kledingstuk was zijn Pietenpak:



Hier een collage van ons feestje vanavond:










Enorm verwend dus!