PEUTERS, aaaargh

Er zijn van die dagen......

Vandaag ook weer zo'n dag.
Als ik A zeg, zegt hij B en vooral als ik 'ja' zeg, zegt hij 'NEE'
Het begon al met aankleden vanmorgen. Deze voet in deze pijp. "NEE, die voet niet"
En als ontbijt wenste meneer, rozijnen. Dat zegt hij dan met een toon alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat wij ontbijten met rozijnen.
Vandaag moest hij naar de kinderarts. "NEE, niet naar dokter Jeske"

In de wachtkamer voor de afspraak verliep alles gesmeerd. Robin was er lekker aan het spelen. Er stond zo'n auto waar je in kunt zitten en dan als Fred Flintstone vooruit.
Tot de dokter Robin riep. Robin was aan de beurt. Maar hij had nog geen tijd.
Toch kwam Robin, want die dokter gaf alle aandacht aan Julia en dan moet je er bij zijn.

Ook in de onderzoekskamer ging het fantastisch. Tot nu toe dus allemaal perfect. Je voelt je dan zo'n goede moeder die alles onder controle heeft, met een stel goed opgevoede kindjes.

Maar dat gevoel was maar van korte duur, want nog geen 3 minuten na dr. Jeske gedag te hebben gezegd.....gooide Robin zich al op de grond, op de gang bij de wachtruimte voor de röntgenafdeling. Druk dus :(
Er stond leuk speelgoed, bijna net zo leuk als op de kinderafdeling. Een formule 1 auto en een hobbelpaard.
Eerst afleiden, werkt niet!
Daarna weglopen en Robin gedag zeggen, werkt ook niet!
Toen een gillend kind onder de arm meegenomen naar de deur. Pas toen een mevrouw (gastdame bij de ingang) zei: "wil jij hier blijven?" ging Robin met mij mee zonder gedoe. pffff

Dat is het leven van een peuter van 2 1/2. Grenzen aftasten.... Nu ligt de grenzen-aftastende-peuter moe in zijn bed te slapen, maar niet zonder strijd natuurlijk.