super!

Echt weer heerlijk gelachen om het volgende herkenbare stukje van Francine, dat wilde ik jullie niet ontnemen. Ze kan zo mooi schrijven:

Beste Moeder Natuur,
Al jaren ben ik een groot aanhanger van al je creaties. Een fan, zou je kunnen zeggen. Iedere zonsondergang, ieder zich aankondigend seizoen verbaast me weer. Prachtig. Ontroerend. Maar alhoewel ik de dagen over het algemeen doorbreng in tomeloze bewondering, zijn er toch een paar kleine dingetjes die me dwarszitten.Het is geen kritiek. Zie het als constructief commentaar. Opbouwend, en zo. Met wat aanpassingen hier en daar, noem het finetuning, kan het allemaal nog net even beter.

1. Belangrijke dingen eerst: Ik zag iets schokkends in de spiegel, vanochtend. Volgens mij krijg ik een RIMPEL minuscuul, zeer oppervlakkig, mijn gezicht karakteristieker makend huid-detail. Het lijkt me dat we daar geen verdere woorden aan vuil hoeven te maken.
2. Het energie niveau van kinderen, met name jongens, in een gezin. Kan dat wat gelijkwaardiger, in het vervolg? Ik heb er eentje die, als je een dynamo aan hem zou bevestigen, het halve dorp een maand van licht zou kunnen voorzien. Ik heb er ook eentje die met grote regelmaat met geen tien paarden vooruit is te trekken. Alles heeft z'n charme, dat realiseer ik me wel, maar het zou een hoop frustratie schelen in dit gezin als ze wat beter op elkaar waren afgestemd. De gulden middenweg, als het ware.
3. Winters. Dit halfslachtige gedoe, dat is maar niks. Sleeën wilde ik, en schaatsen, en nou ook eens een keertje sneeuw met kerst. Dat gebeurde niet, dus laat het voorjaar nu maar komen. Zon, narcissen, en kleine meisjes in zomerjurkjes met blote beentjes eronder. Het zou een hoop fristratie schelen in dit gezin als het wat extremer kon. Hier dan weer niet de gulden middenweg, als het ware.
4. Niet alle diersoorten zijn nodig. Echt niet. Sommigen hebben hun tijd gehad. Hoofdluis bijvoorbeeld, en vlooien, en in het algemeen, dingen die steken.
5. Grote mensen tanden. Ik begrijp het nut van wisselen. Ik vind het ook wel schattig, die losse tandjes en de opwinding als er eindelijk met veel moeite eentje uit wordt gewiebeld. Maar, als er dan grote mensen tanden terugkomen... zou het veel moeite zijn om die kwa formaat aan te passen aan de rest van het gezicht? Dat ze bijvoorbeeld vrij klein opkomen, en dat ze dan langzaam met de eigenaar meegroeien, had ik in gedachten. Op dit moment heb ik een zoon die (alhoewel hij nog steeds een van de drie allermooiste knderen in de wereld is, dat spreekt voor zich) eigenhandig de reden zou kunnen zijn voor het vieren van Pasen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ook middelste heeft een en ander aan losse tanden. Hij keeft nogal een klein snuitje - ik hou mijn hart vast.
6. Nu we het toch over kinderen hebben, het zou geweldig zijn als er wat gedaan zou kunnen worden aan de humeurwisselingen bij meisjes. Driftbuien bij jongens, daar kon ik nog wel mee omgaan, maar het drama dat tegenwoordig overal voor wordt geschopt door Hare Koninklijke Rozeheid, daar moet ik erg aan wennen. Als ik haar vertel dat ze nu even niet mag kleuren, hoor ik ineens teksten als 'nu zijn we NOOIT meer vriendinnen! Ik heb je niet meer NODIG! het is MIJN leven!', waarna ze in een wanhopig snikken uitbarst. Wat meer balans zou mooi zijn, bij het vrouwelijk geslacht in het algemeen. Behalve bij mij natuurlijk, want ik heb dat allemaal niet nodig, stabiele, emotioneel evenwichtige persoon die ik ben (en spreek me niet tegen, #$%^&*!. Dat kan ik niet aan, na het vinden van die... huidplooi bij mijn oog, want dan ga ik huilen).

Met vriendelijke groeten,

Francine

(PS, oh, en mogen de calorieen uit chocolade? Thanks. Fantastisch. )