eigenaardigheden van een 1-jarige

Als Julia naar bed gaat en ik haar deken over haar heen leg om vervolgens in te stoppen. Gaat ze altijd mopperen. Heel kort met wat kreetjes. Mevrouw wil namelijk haar armpjes gestrekt naast haar lichaam hebben, ONDER de dekens. Dit gaat ieder bedritueel zo.



Als Julia een kusje wil, tuit ze haar lipjes. Daarbij trekt ze haar mondje in de breedte zo samen, dat haar mondhoekjes naar binnen vallen. Dat lijkt zo grappig! Ik wil daar ooit nog een foto van. Maar dat laat ze niet fotograferen.



Bij het zinnetje: "julia gaat naar bed" of "julia gaat lekker slapen" Geeft ze consequent 1 antwoord: "NEE" Wanneer de boodschap herhaalt wordt, wordt haar antwoord langer: "nee-heee" of zelfs: "nee-hee-hee" Hoezo peuterpuberen?



Julia heeft sinds deze week verlatingsangst! Zooo! Ik heb er weer een mooi woord voor gevonden. Het is niet ernstig, niet besmettelijk en behalve huilen als (met name) ik weg ga, zijn er ook geen symptomen.

Het is wel lastig. Als ik haar in bed leg, gaat ze huilen. Eigenaardigheidje nr.1 wordt daardoor wel eens overgeslagen.

Als ik haar naar het kdv breng ook huilen met de pet op! Heel vervelend voor ons allebei. Op het kdv breng ik eerst haar, daarna Robin. Als ik dan terug kom van de peutergroep, kijk ik door het raam van de baby groep. Het is tot nu toe nog steeds zo geweest, dat ze dan weer stil is. De eerste keer lachte ze zelfs alweer!

eigenlijk een eigengereid, eigenzinnig en eigenaardig meisje met een eigenwijs staartje, die ze er regelmatig eigenhandig uittrekt. Mijn eigen peuterdochtertje